Als kan zo’n verdrietig woord zijn. Als ik beter had opgelet, eerder had ingegrepen, beter naar mijn stemmetje had geluisterd, niet mijn wereld door anderen had laten bepalen, dan zou Charly er nog zijn. Nog steeds prikken de tranen in mijn ogen en roert het schuldgevoel zich diep in mijn binnenste. Ondanks dat mijn verstand weet dat ik niet alles in de wereld kan bepalen, dat sommige dingen gewoon gaan zoals ze gaan, blijft als een erg verdrietig woord.
Tegelijkertijd biedt als een kans. Als Charly niet was heengegaan, hadden wij Special nooit gekend. Hadden wij niet kunnen genieten van haar zachtheid en haar nukken. Had ze mijn dochter niet de wijsheid van merries kunnen leren. Had ze vele klanten niet kunnen verrijken met prachtige spiegelbeelden.
Dankzij als leer ik mezelf te vergeven en dankbaar te zijn.
