Ik houd van uitspraken die mij prikkelen, aan het denken zetten of laten glimlachen. Uitspraken die mij eraan herinneren te genieten zijn favoriet. Wat dacht je van:
- Neem rustig de tijd gelukkig te zijn. Tijd is geen snelweg tussen wieg en graf, maar ruimte om te parkeren in de zon (Bosmans)
- Durf eens niets te willen, omarm de leegte, wordt leegte (Hermsen)
- Je hoeft niet perse je tempo op te voeren om meer uit het leven te halen (Ghandi).
Mooi he. Ondanks deze wijze raad is het bizar hoeveel dingen ik in ’n dag probeer te stoppen. Hongerig, als een roofdier, jaag ik mijn doelen achterna. Het bezig zijn als legitimatie om te bestaan. En het genieten dan? Dat leer ik niet van uitspraken, dat leer ik van mijn paarden. Als rechtgeaarde prooidieren verlangen zij enkel vrede. Rust om te grazen, in harmonie met de kudde, enkel “te zijn”.
Als ik bij hen ben mag ik ook even prooidier zijn, en genieten van het moment. Af en toe word ik argwanend aangekeken door een kuddelid. Zou ik niet stiekum toch een roofdier zijn? Plotseling transformerend in een verscheurend monster? Dan aard ik geruststellend en verdwijn in het hier en nu. Ik geniet. Totdat de tijd om 6 uur mij inhaalt en ik weer in het roofdier verander. Want er moet nog gekookt en voorbereid en nagekeken en verwerkt en afgerond. Werkend en zorgend, van doel naar doel. In volle galop.
