“Hoe kunnen we opleiden als het fundament van het huis nog niet eens staat?”, roept een collega vertwijfeld als ons gevraagd wordt een nieuwe didactiek te omarmen waarvan de contouren nog niet goed zichtbaar zijn. Deze collega voelt duidelijk weerstand tegen de verandering die van bovenaf van hem gevraagd wordt. Opvallend is hierbij de keuze van zijn metafoor voor ons ‘opleiden’.
Een huis biedt veiligheid, comfort, is tastbaar, zichtbaar. Een huis is echter ook een vast gegeven, een zelfstandig naamwoord. Opleiden is een werkwoord, het staat niet ‘vast’, het is wat we doen. Het is een kunst, meer gelijk aan bijvoorbeeld vliegen dan aan een huis. Een vogel is niet bang dat de tak of het huis waarop zij zit afbreekt of instort, zij vertrouwt immers op haar vleugels. De keuze van de metafoor bepaalt hier in grote mate hoe er naar verandering gekeken wordt.
