Voor moederdag ben ik diep aan het graven in mijn herinnering. Ergens in mijn peilloze geheugen moeten toch wel beelden van mijn moeder uit mijn vroege jeugd opgeslagen liggen. Hoe hard ik ook zoek, ik vind alleen herinneringen van heftige gebeurtenissen. Mijn moeder die met de auto met ons op de achterbank door de muur van de vrouw van haar man (jaja heel ingewikkeld) heen wil rijden. Mijn moeder die woedend een stoel dwars door het raam heen gooit. Mijn moeder die om vijf uur s’ochtends achter de deur mij op staat te wachten om me een enorme dreun te verkopen omdat ik veel te laat thuis kom.
Heftigheid, dat herinner ik me wel, maar waar zijn de mooie en fijne herinneringen aan mijn moeder gebleven. Hoe zag ze er eigenlijk uit? Wat zette ze elke dag op tafel? Gingen we samen boodschappen doen? Wat voor spelletjes deden we? Ik weet het echt niet meer. Mijn fotoboek maakt me ook niet veel wijzer. Ik zie op de afbeeldingen mijn moeder als jonge vrouw met al haar kinderen om haar heen. Ik zie dat ik dicht tegen haar aankruip. Bescherming zoekend tegen het zwarte water, maar ik herinner het me niet.
Voor mijn moeder haar zeventigste verjaardag gaan we met al haar kinderen naar een hoeve in de Ardennen om te vieren dat we van elkaar houden en zij het leven aan ons door heeft gegeven. Tijdens een wandeling door het bos vraag ik aan mijn moeder of zij zich haar moeder ook kan herinneren als jonge vrouw. Na lang nadenken schud ze ontkennend haar hoofd. Maar zij heeft er een hele goed verklaring voor: je onthoud iets beter als het aan een emotie gekoppeld is. Vandaar dat je heftige gebeurtenissen beter herinnert dan gewone kabbelende gebeurtenissen zoals het dagelijkse samenzijn van een gezin.
Nou ja zeg, dat leer ik mijn leerlingen op school elke dag. Als je wilt onthouden wat een horige is, kan je je het beste inleven in een horige, je voorstellen hoe het voelt om een horige te zijn en of je dat leuk zou vinden of niet. Door er een emotie aan het te leren begrip te koppelen, kunnen de leerlingen ze veel makkelijker onthouden omdat ze het begrip dan ook begrijpen en doorvoeld hebben. Waarom heb ik deze parate kennis niet aan mijn eigen vraag gekoppeld? Ik ben blijkbaar niet vatbaar voor mijn eigen wijze lessen.
