Een beetje dromerig sta ik met mijn nieuwe zwarte e-bike voor het fietsers-stoplicht te wachten tot het groen wordt. In mijn ooghoek zie ik een licht van kleur verschieten. Mijn voeten springen op de pedalen om over te steken. Op hetzelfde moment knijpen mijn handen hard in de remmen, waardoor ik enigszins komisch tot stilstand kom. De scooterrijder naast mij kijkt me verbaasd aan.
“Ik ben helemaal geen auto”, roep ik lachend. ”
“Ik dacht dat ik een auto was”, verklaar ik aan mijn buurman. Hij kijkt mij meewarig aan. Ik schuifel achterwaarts terug tot achter de stopstreep en wacht tot het groen voor fietsers wordt.
Andersom gebeurt het ook verkeer(d)Ontspannen rijd ik in mijn rode Volkswagen transporterbus naar de paarden. In plaats van linksaf te slaan voor het viaduct om op de ring te komen, sla ik linksaf na het viaduct en rij zo het fietspad op. Oeps. Als mijn gedachten afdwalen in het verkeer verander ik in een transvehiculist. |
 …en dus niet voor auto’s 🙂 |
