Een verslaggeefster over coachen met paarden
Het is een prachtige, zonovergoten dag.
Ik tref Heike aan bij de “ buitenbak” achter de boerderij waar ze bezig is het geblesseerde achterbeen van haar merrie Special te besproeien met koud water. Een grote ruin kijkt toe achter het hek. We maken kennis en praten wat, ik oriënteer me een beetje. De paarden zijn om ons heen, er zijn vijf, ze lopen in de bak en er staat een op stal . Heike stelt ze voor. Ze is rustig en geconcentreerd in mijn beleving. Ik voel me vertrouwd.
Een paard staat in een hoek van de bak, met de rug naar ons toe. Iets in haar houding bedrukt me, alsof ze afgewezen en verdrietig is en verwaarloosd, dat voelde ik al bij de eerste vluchtige kennismaking. Heike vraagt of ik dat gevoel herken. Het paard is intussen met een boog naar me toe gekomen. Ja, ik herken dat gevoel, ik voel het drukken op mijn borst, op mijn hart, het doet pijn. Moet huilen.
“Hoe ga je met dat gevoel om?”, vraagt Heike.
Ik word er vaak boos op; hou nou eens op met dat gezeur, genoeg geweest, uit met dat gejank, weg ermee, ik wijs het af. Het paard is bij me gekomen. Ze snuffelt aan een restje hooi.
“Daar staat ze”, zegt Heike. “Ze is volgens jou bedrukt en afgewezen; wat wil je haar geven ?”
“Acceptatie, rust, liefde, warmte”.
Het paard is nu vlakbij. Ik draai naar haar toe. Ze kijkt op. Ze omhelst me. Ik knuffel, aai haar flanken, ze likt m’n handen, ze wrijft haar grote hoofd langs m’n hals, snabbelt met haar grote neus in m’n gezicht en kroelt met haar neus door m’n haar en achter m’n oor, uiterst voorzichtig en liefdevol. Ik snik nog, ondanks m’n stoerheid.
Wat ik voel ? Vertrouwen en overgave, ik weet niet of ik het geef of krijg… Als een warm bad. Pijn komt los, het geeft niet, laat maar. Mijn hart is omgekeerd in z’n pantser. Heike komt weer naar me toe. We praten nog even, ik ben diep onder de indruk. Ze stelt voor af te ronden, wil ik nog iets doen ? Ik zou het paard willen bedanken maar heb dat eigenlijk net al gedaan.
Een kunsthistorica over leren met paarden
Zo bijzonder vind ik het wat de paarden met mij doen. Als ik bij de paarden ben ervaar ik een geduld en aandacht bij mezelf, die ik in het dagelijks leven weinig ervaar. Ik ben begonnen met coaching. Vaak probeer ik uit te leggen aan vrienden wat die coaching inhoudt. Dan vertel ik over hoe de paarden je kunnen spiegelen. Dat is wat de paarden en Heike mij hebben laten zien. Daardoor heb Ik mezelf weer een beetje beter leren kennen. Bovendien heb ik een kant van mezelf teruggezien die ik heel lang niet meer had gezien en daar ben ik heel erg blij mee. Mijn interesse in de wereld van het paard en zijn/haar relatie met de mens is alleen maar groter geworden.
Na de coaching deed ik de communicatietraining en nu ga ik verder met de buitentraining. Voor mij voelt het heel natuurlijk deze manier van leren. Heike is een coach/trainer waar ik mij veilig bij voel. Iemand met veel aandacht en vriendelijkheid en iemand die je de ruimte geeft te genieten van het moment.
Bovenal brengt het mij heel veel plezier!
Een projectleider over coaching met paarden
Ik heb de coaching als zeer positief ervaren. Heike is een prettige en integere coach. Zij neemt signalen scherp waar en communiceert op een prettige en heldere wijze. Ik kan haar bij een ieder oprecht van harte aanbevelen.
Een docent over coachen met paarden
De paardencoaching had nogal wat impact. Het is moeilijk onder woorden te brengen wat ik er aan heb gehad: het was een gigantische spiegel, waar ik nog steeds in kijk.
Paarden ken ik niet. Het feit dat ik niet weet wat het wezen van een paard is, heeft heel erg bepaald hoe ik op Nokky reageerde. Het is een groot dier, het is een dier dat door mensen getemd is en dat het prettig vind om met mensen te zijn. In dat opzicht doen paarden mij aan honden denken; ik ben meer een katten-mens. Naar mijn idee onderwerpen honden (en paarden?) zich graag aan de mens. Ik heb daar een weerstand tegen: ik houd meer van de kat die – naar mijn beleving – meer zijn eigenheid bewaart. Ik wil me niet graag in de positie van ‘de baas’ laten manoeuvreren.
Ik heb mij de vraag gesteld in hoeverre ik deze overtuiging ‘gebruik’ om niet in de spiegel te kijken die mij voorgehouden is: Nokky daagde mij uit om zichtbaar te worden, zocht pas toenadering toen ik stopte met mijn negatieve projecties op hem (hij vindt mij vast niet leuk …)
Nu ontdek ik waar ik in gespiegeld ben. Toen ik bij jullie was, was mijn indruk dat het vooral over mijn thuissituatie ging, mijn relatie, maar naar mijn idee ging het ook over mijn houding in mijn werk. Als er autoriteit van mij gevraagd wordt, neem ik die niet. Een zinnige constatering. Iets om aan te werken.
Ik dank je voor de gelegenheid die je me hebt gegeven en voor het inzicht dat jij met je paarden aan mij hebt willen geven. Ik zal er nog wel vaker aan terugdenken: misschien ben ik in nog wel meer gespiegeld dan alleen dit – wie zal het zeggen.
Een bioloog over de communicatietraining
Wij zijn twee meiden die allebei van paarden houden en de laatste maanden naar paardrijles gaan bij de manege. We hebben die hobby naar jaren weer opgepakt respectievelijk net mee begonnen op volwassen leeftijd. Toen kregen we de kans te helpen het paard van de buren te verzorgen – geweldig!
Het paard leek op het eerste gezicht behalve enorm groot en sterk ook enorm lief en we sloten de merrie gelijk in onze harten. Bij nader inzien blijkt ze super dominant, agressief, en niet goed ingereden te zijn. Dit leverde al gauw levensgevaarlijke situaties op. Toen ik een dag ‘kreupel’ thuis zat omdat ze me had geslaan leek het me tijd om internet af te stropen naar een adresje van iemand die ons zou kunnen helpen om het patroon (van kwaad tot erger) te doorbreken. Als onervaren paardenliefhebbers zouden we het met zo’n moeilijk paard zonder professionele hulp niet redden. Ik vond het adres van Heike en we gingen bij haar op proefles
Inmiddels zijn we een paar weken en een les verder. Ik kan me nu met een veilig gevoel in de wei bewegen en durf zelfs weer met de merrie buiten te wandelen: dankzij de oefeningen die we stap voor stap (met veel geduld) met haar aanleren hebben we al een goede vertrouwensbasis gelegd. Ik kan me nu beter inleven in het paard en begin in zijn taal met hem te communiceren. Op deze manier omgaan met paarden is zo veel meer dan alleen maar de techniek van het rijden onder de knie krijgen! Ik zou het iedereen aanraden die interesse heeft om meer te begrijpen van het paard als dier en als individu. Zelfs bij ‘onze’ merrie, die ons een vrij hopeloos geval leek, veranderde ongewenst gedrag door inzet van de juiste methoden in een handomdraai. Hoewel we beginners zijn in de omgang met paarden genieten we nu al van de steeds betere relatie met ‘ons’ paard.
Een ouder over de pre-manegetraining
Twee enthousiaste meiden van 7 jaar komen op een regenachtige, waaiende wintermiddag aan bij de stallen. Daar krijgen ze de aankomende weken pre-manege-training.
Buiten staat een kudde paarden en Heike, die vrouw met stralende lach en grote bontmuts, stelt ze allemaal voor. De meiden zitten vol met verhalen maar zodra het duidelijk is dat zij toch echt slimmer zijn dan die paarden is de aandacht erbij. De paarden moeten als eerste een stapje achteruit zetten voordat Heike in de bak stapt om die grote zwarte heer op te halen. Het is Nokky en hij brengt de meiden in zo’n stemming dat ze hem helemaal willen, en mogen, verwennen. Met alle materialen wordt Nokky schoongemaakt, ja die hoeven worden schoon met een scherpe haak, en als klapper van de dag krijgt hij een snoepje van appel waardoor hij keihard moet lachen.
De andere paarden kijken nieuwsgierig, en houden constant een competitie van wie de baas is.
De trainingen erop blijft het weer slecht maar dat maakt de meiden niets uit omdat Nokky toch verwendt moet worden. Wat een geduld en liefde hebben Heike en Nokky in deze omgeving. En met maar hele kleine signalen doet Nokky alles wat er van hem wordt gevraagd. Op 3 benen staan of achteruit lopen is helemaal geen kunst.
De meiden, en ouders, krijgen ontzettend veel informatie maar dit gebeurd zo natuurlijk, je hebt niet eens in de gaten wat er allemaal weer is geleerd. Natuurlijk mogen ze ook stukjes rijden met verschillende zadels. De papa en mama leren hoe Nokky en Special (de dame met het maantje op haar neus) aangelijnd volgen en stoppen. Heike loopt dan naast de meiden met alle tips en trucs. Dit is wel een hele bijzondere ervaring hoor. Jouw meid aan het paardrijden en helemaal opgaan in de ontspannen sfeer en opperste concentratie. Nokky, Special en Heike, bedankt voor jullie prachtige ervaring.
Een team over teamcoaching met paarden
Coachen met paarden. Voor veel collega’s een onbekend terrein waardoor de rit naar de Borgsloot gepaard ging met zenuwen, enthousiasme en bovenal met nieuwsgierigheid. Gewapend met rubberlaarzen en een hoop energie stapten wij de bak in. Wat leuk om te zien dat iedereen zich vrij snel op hun gemak voelde en vertrouwen had in de kwaliteiten van Heike. Tijdens de individuele sessies betrapte ik mijzelf regelmatig op kippenvel. De spiegelmomenten met Nokky en Special waren zo raak! Deze bijzondere manier van coaching laat de grote waarde zien van non-verbale communicatie. Iets wat wij zeker meenemen in onze dagelijks bezigheden. De rest van de dag waande het bedrijf zich in een soort positieve bubbel. Bijzonder, mooi, raak, spannend en vertrouwen waren de woorden waar wij nog veel naar teruggrijpen wanneer wij denken aan deze zonnige dag.
Een teamleidster over de pre-manegetraining
Als kind grote liefde voor paarden, maar mijn ouders hadden geen geld voor lessen. Als puber van de verzorgpony van vriendin afgevallen, enkelletsel en nadien nooit weer opgestapt. Nu 32 jaar en toch de, tot dan door mij onderdrukte, neiging om weer contact te willen met paarden en misschien weer te rijden.
De stap naar de manege voelde voor mij als te overweldigend en veel te snel. Via Internet bij Heike, Special en Nokky terechtgekomen. Voorzichtig aan het vertrouwen in paarden weer proberen op te bouwen. En met succes. Na 5 lessen heeft Heike mij op een persoonlijke, rustige en zeer professionele manier de basis van de communicatie met, het verzorgen en uiteindelijk het berijden van haar paarden aangeleerd. Fijn om nu, vol vertrouwen, de stap naar de manege te zetten.
Heel erg bedankt daarvoor!
Een office-manager over leren met paarden
Ik heb de ochtend als zeeeeeeeeer interessant en boeiend ervaren. Op de weg naar de boerderij had ik totaal geen idee wat me te wachten stond en of ik uberhaupt in de buurt van een paard wou komen. Je startte op een prettige manier door eerst te observeren en vervolgens zelf het een en ander in te beelden. Ik merkte dat ik op een gegeven moment wel stond te trappelen om ‘echt’ aan de slag te gaan, ik werd wat ongeduldig. Dit maakte ook dat ik het moeilijk vond om te focussen tijdens de bezinningsoefening. Daarnaast werd ik ook afgeleid door de geluiden in de omgeving maar dat is meer mijn eigen ‘gebrek’ omdat ik mediteren nog een lastige opgave vind.
Ik vond het vervolgens prachtig om Nokky zo macho te zien doen, maar ook beangstigend. Hij imponeerde mij en ik liet mij imponeren. Om vervolgens mijn collega in de bak te zien was ook heel herkenbaar voor haar op dat moment. Toen ik aan de beurt was, kwam er een soort van deken van rust en liep ik zonder wikken of wegen op Nokky af. Ik voelde me direct welkom en vond het heel fijn om hem dicht bij me te hebben. Prachtig om te zien dat hij naast mij bleef lopen en niet zoals bij mijn collega, recht tegenover elkaar. Ik dacht later nog, wat zou hij doen als ik op mijn knieëen ging zitten? Of ging liggen?
Een klant over de buitenrij-training
Ik heb van de week voor het eerst sinds 32 jaar buiten gereden in het vrije veld.
In een buitenbak heb ik de laatste 2 jaar af en toe wel gereden, maar echt buiten, nee, dat was lang geleden.
Graag wilde ik dit weer oppakken en ik maakte een afspraak met Heike om samen met haar en Nokky buiten te gaan rijden.
Ik kwam bij Heike terecht door een uitzending over haar bedrijf op OOG tv en iemand op de manege waar ik rijd attendeerde me ook op haar. Ik rijd op een fijne manege met mensen met hart voor de zaak en een super “juf”, maar een buitenrit is daar niet goed mogelijk.
Dit: een ervaring om niet gauw te vergeten. Veilig voelde ik me ook omdat Heike Nokky aan een longe vast had en dat vond ik zorgvuldig en vertrouwen gevend, ik ben niet zo’n held en natuurlijk vond ik het spannend.
Want er komt veel bij een buitenrit kijken. Dat was ik helemaal vergeten. Auto’s, fietsen, brommers, een open brug, rijden op een wat onregelmatig weidepad en mijn balans daarop aanpassen. Maar ook: op de plek van het oefenen aangekomen, wind voelen, geen muren of begrenzing en een fijn reagerende Nokky. Veel te zien en voelen en tegelijkertijd letten op mijn zit, op mijn contact met Nokky en ook nog proberen te genieten…..;-) Ha!
Ik heb over mijn zit geleerd, over hoe paarden onderling met elkaar omgaan, dat ze graag een leider willen, hoe ik een leider kan zijn.
Naast Nokky lopend op de heenweg naar het weidepad, nee correctie, VOOR Nokky lopend op de heenweg naar het weidepad.
verbonden door een longekoord, voelde ik me de koning te rijk. Ik voelde contact en toch was ik de leider. Want hoe loop ik een tijdje met een paard, dat doe ik nooit. En dat was lekker. Leidinggeven of overwicht hebben kan dus heel relaxed zijn en hoeft geen inspanning te zijn.
Nokky is zo opgevoed dat hij reageerde op alles wat ik deed. Voorbeeld: ik keek naar beneden naar het gras en Nokky stopte.
Ik blijk dan mijn gewicht naar beneden te brengen en Nokky reageert. Nieuw voor me. Dat samenspel is erg leuk en voor herhaling vatbaar.
Kortom: Zorgvuldig, leerzaam, vertrouwen gevend, leuk en genieten. Wat wil een mens nog meer.
Een webmaster over leren met paarden
Heel verfrissend, want ik had van te voren helemaal niets met paarden, behalve dan dat ik ze indrukwekkend vond. Gek genoeg was ik helemaal niet bang tijdens het coachen. Intendeel, ik heb tijdens mijn carriere met meer dan 10 coaches gewerkt. Niet 1 gaf me zulke heldere feed-back over mijn gedrag als Nokky. Een leuke bijkomstigheid: ik weet nu hoe ik met mijn personeel en paarden om kan gaan.
Een ICT-er over leren met paarden
In korte tijd heb ik geleerd om ruimte te vragen voor mijzelf en beter leiding te geven. Het paard nam namelijk die ruimte in als ik er niet voor zorgde dat ik mezelf duidelijk neerzette. Dat was best confronterend…
Het resultaat is wel dat ik nu in mijn werkomgeving mijn grenzen kan aangeven en mijn collega’s beter luisteren naar mijn mening en ideeën.
Een begeleidster over coachen met paarden
Ik heb een heel leuk bericht! Mijn vader had tegen mijn moeder gezegd dat het hem opviel dat sinds mijn pleegbroer les heeft bij jou hij positief veranderd is. Hij is openener, maakt meer contact met ons en is makkelijker in het communiceren. Mijn moeder vind dit ook. Ik was hier zo blij mee om dit te horen omdat ik ook dat gevoel had, maarja ik ben altijd zeer hoopvol en positief dus ik wist niet of dat wat ik zag echt waar was of meer een uiting van mijn hoop. Maar echt dus , want mijn ouders merken het ook. Zo leuk!
Een her-intreedster over coachen met paarden
Ik zou hier de hele dag wel willen zijn. Gewoon, helemaal mezelf bij de paarden. Ik heb van Special de boodschap gekregen dat ik anderen en mezelf mag vertrouwen, en dat ik goed naar mijn gevoel moet luisteren.
Een coach over leren met paarden
Na een indrukwekkende sessie voelde ik vooral rust, wat me het meest raakt is dat de paarden er gewoon zijn. Dat ze hun eigen plaatsje in de kudde hebben en dat ze dat accepteren, dat dat goed is. Zoals Nokky en Charlie samen zijn en ons nu ook gewoon in hun kudde accepteren. Dat is het gevoel dat ik mee naar huis neem, en als ik het kwijt raak, kom ik weer bij je terug.
Een project-manager over leren met paarden
Ik wilde heel graag eens op een paard zitten, en dat mocht. Ik was helemaal blij toen ik van van Nokky af klom. Ik heb geen seconde aan iets anders gedacht, alleen met Nokky en de oefening bezig zijn. Het paard is zelf pure mindfulness!
Een reintegratiemedewerkster over leren met paarden
Ik vond het zeer indrukwekkend en heb nooit kunnen vermoeden dat je op deze manier een spiegel voor gehouden kunt krijgen. Vond het in eerste instantie heel beangstigend omdat het een groot en heftig paard is (die eigenlijk ook heel uitdagend gedrag vertoonde)………maar uiteindelijk zich heel lief liet aaien !!! Heb het ook gemeld in ons traject en ook hier werd heel enthousiast gereageerd . Het zou een optie kunnen zijn om het eens in te kopen voor ons traject.
