Mijn dochter is zo langzaam. Anderen zouden misschien zeggen: ‘die geniet van het leven!’ Ik ervaar het als getreuzel. En het irriteert me. Mateloos. Gelukkig kan ik geoefend mindful met de situatie omgaan. Als ik weer eens tenenkrommend sta te wachten bij de voordeur tot madame eindelijk haar schoenen en chaps aan heeft, observeer ik mild mijn eigen frustratie.
Ik voel de woede rondrazen in mijn buik, het ongeduld bonkt tegen mijn slapen. Ik ben geen furie, ik observeer mijn razernij. Vriendelijk, zonder te pushen, wacht ik tot mijn dochter klaar is om naar de paarden te gaan.
Mindfulness geeft me de ruimte om te gaan met mezelf in moeilijke situaties. Het helpt me mijn geest tot bedaren te brengen, in te slapen, mijn pijn te accepteren. Mindfulness geeft me handvatten om mezelf niet te verliezen in mijn emoties. Mindfulness is een fantastisch instrument. En … het staat me vreselijk in de weg!
In de bak ontmoet ik een jong paard. Twee jaar oud. Zij is net zo voorzichtig als ik. We tasten elkaar af. Ik voel en denk en denk en voel wat er allemaal gebeurt tussen ons twee. In een moment van stilte komt ze naar me toe. Afwachtend, uitnodigend. En ik denk en ik voel en ik observeer en analyseer. Bewust ben ik aanwezig. Bewegingsloos. Beheersing.
Dat is echt niet normaal voor een paard van twee jaar oud. Die horen te spelen, te rennen, te dollen, uit te dagen. Het paard spiegelt mijn eigen missing link. Ik denk en ik voel en dat kan ik heel goed. Maar wat doe ik eigenlijk? Niets dus. Mijn ziel en geest krijgen alle aandacht, maar mijn lichaam? Waar is mijn spontaniteit, het bewegen zonder te voelen of na te denken?
Stop met denken! Stop met voelen en beweeg! Ik spring op en laat mijn energie stromen. Het paard stormt vanuit stilstand weg in een razende galop. Ik ren mee, ik lach … en beheers me weer. Dit gaat veels te hard. Gevaarlijk! Met mijn lichaam vraag ik het paard weer rustig te worden, voordat er ongelukken gebeuren. Ik beteugel de vrijheid. Ik beheers me. Waar ben ik bang voor? Zou het niet veel beter zijn als het paard eens echt los zou breken, gewoon, dwars door de omheining heen.
