We zitten met gekruiste benen in het zand van de buitenbak. Mijn klant heeft haar ogen dicht. Ik zit naast haar en waak tijdens de geleide meditatie. Nokky heeft zich bij ons gevoegd en ons in de veulenschaduw geplaatst. Zijn neus zweeft enkele centimeters boven het hoofd van de vrouw. Zijn ogen zijn half gesloten. Zijn achterbeen staat op rust. Gedurende de hele meditatie is er nauwelijks beweging zichtbaar. Niet bij de klant en niet bij Nokky.
Soms lijkt het wel alsof Nokky helemaal niet aan het coachen is. Zijn bewegingen en signalen zijn zo subtiel dat een ongetraind oog er geen aandacht aan zou besteden. Zijn ingrepen in het energieveld zijn echter zeer ingrijpend. Als de klant terug komt uit haar meditatie ervaart ze een enorme druk vanuit haar systeem. Haar adem wordt haar bijna ontnomen. Ze ziet de druk letterlijk voor zich als de enorme bosschage naast de bak die haar het uitzicht belemmerd en boven haar uit toornt.
Op het moment dat ze de druk herkent en uitspreekt schuifelt Nokky een heel klein stukje naar voren. Nu staat hij tussen de vrouw en de struiken in. De vrouw ademt diep in en zucht. Nokky schuifelt vervolgens weer een heel klein stukje naar achteren. De druk is weg. De vrouw kan weer ademhalen. Ze beseft zich dat ze gebukt ging onder een last die ze niet hoeft te dragen. Op dat moment is er weer ruimte voor haar eigen ziel. Fijnzinnig heeft Nokky het energieveld gewijzigd waardoor een ander perspectief zichtbaar wordt . Nokky weet dat hij klaar is, draait zich om en snoept de verse rozenknoppen uit de heg naast de bak.
Het gaat er niet om dat we andere dingen zien,
maar dat we de dingen anders zien.
Carl Gustav Jung
