Wie had vandaag in jouw leven de regie in handen? Bepaalde jij wat er in jouw wereld gebeurde of bepaalde de wereld jou? Soms is het fijn om mee te drijven op de stroom van alle dag. Vrienden, collega’s, taken en afspraken vertellen ons soms vriendelijk, soms dwingend wat te doen. Lekker niet zelf nadenken, alleen maar reageren.
Vervelend wordt het als de wereld zich zo opdringt dat je gedwongen wordt te doen wat de omgeving van je eist. Helemaal vervelend wordt het als je dit niet in de gaten hebt. Een klant liep met Nokky langs het kanaal. De zon scheen, het was een koude, maar prachtige dag. Nokky liep hard. Zo hard dat hij de klant voorbij ging en haar met zich mee sleurde. En het bleef niet bij 1 keer.
De klant raakt gefrustreerd en probeert Nokky te stoppen door aan het touw te trekken, door hem rondjes te laten draaien, door hem streng toe te spreken. Nokky blijft 1 seconde achter haar en loopt de klant vervolgens weer net zo hard voorbij. Tevreden in zijn eigen wereld, haar aanwijzingen negerend. Nokky bepaalt wat er gebeurd. De klant pikt dit niet. De wandeling wordt een gevecht.
De vraag is hier niet: hoe moet het paard lopen, maar: hoe zou jij willen lopen. Ga eens in je eigen tempo lopen en doe dat met alle overtuiging die je in je hebt. De klant loopt vervolgens heel zacht verder en Nokky blijft met zijn neus gekluisterd aan haar arm achter haar. In opperste concentratie loopt het tweetal verder, in het tempo dat de klant bepaalt.
Als jij weet wat jij wilt. Als jij daar naar handelt. Dan zal de wereld je volgen. Dan bepaal jij het tempo en de richting. Dan worden actie en reactie een spel, eindigt het werken en begint het spelen.
